24/02/2020
à Jacqueline
Lasu min
Lasu min senti denove
vian parfumon forestan
kun aroma rosmareno
kaj agrabla gusto menta.
Permesu ke mi vin vidos
dum ĉi vespero serena
ĉe la spegulo de l' lago
kaj sub la suno printempa.
Kio estis? Mi ne scias,
ĉar dum mia meditado,
absorbita mi ne sentis,
ke la suno jam forestis.
Mi leviĝis kun tranvilo,
ĉar la pezo de l'aflikto
somnoligis miajn fortojn
kaj alvenis la malĝojo.
Lasu min senti denove
vian parfumon forestan
verŝante vian aromon
sur mian korpon inertan.
Arquillos oktobro 2019
Imprimer23/02/2020
23an de februaro
La kiso
Ŝi lasis varmetan kison
sur la kap-kuseno blanka
kaj pro tio mi suferas.
Ŝi foriris frumatene
kiam la suno pretiĝis
leviĝi kun rapideco
eksciante mian senton,
kaj kun amara silento
ĉe la varmaj sun-radioj
kelkaj veluraj larmetoj
ekfandiĝis...
Ŝi foriris
mi bedaŭras!
ĉar mi kun granda kontento
pripensis novan projekton
por nenio...
Tiu senmakula kiso
kuŝanta sur la kuseno
estas bela memoraĵo
lasinta eble pro amo
tiun fatalan matenon.
ekfandiĝis...
Ŝi foriris
mi bedaŭras!
ĉar mi kun granda kontento
pripensis novan projekton
por nenio...
Tiu senmakula kiso
kuŝanta sur la kuseno
estas bela memoraĵo
lasinta eble pro amo
tiun fatalan matenon.
Arquillos oktobro 2019
10/02/2020
mia letargio
La perdita sonĝo
Mi ne volas rekuperi
mian jam perditan sonĝon,
ĝi foriris senaverte
nepensante ke pro tio
suferigus min kruele
kaj ĝi tutcerte divenis.
De kiam ĝi min forlasis
mi jam ne plu trovas senton
al la ĉiutagaj aferoj,
ĉar falinte en letargio
mi nun vivas novan vivon.
Rekuperi mi ne volas
la malagrablan pasinton,
ĝi perdiĝis, mi ne scias
kial nun kun granda timo
mi forgesi ĝin deziras?
Mi ekkaptos novajn sonĝojn
kaj mi reprenos l'estinton
de mia fidela mondo.
Arquillos oktobro 2019
30/12/2019
maman
Ŝajnas ke ŝi min rigardas
kun tre mistera mieno,
ofertante per la vido
lokon ĉe l'vasta ĉielo
Sed la ĉielo distancas,
ĉar mi loĝas en la tero
kie regas la malĝojo
kaj eterniĝas la tempo.
Ŝajnas ke ŝi min konsolas
per ĉielaj karesoj
dum sekigas miajn larmojn
la brizo de milda vento.
Mi feliĉas dum la dormo
kaj ripozo de la menso,
kun flugiloj fantaziaj
traflugante l'universon.
Ŝajnas ke ŝi min rigardas,
kaj atendas kun sereno
nian renkonton ĉielan,
tiel estas mia sento.
Arquillos junio 2017
07/08/2019
ce qu'il y a dans un vrai vers
Ce n’est que lorsque les souvenirs deviennent en nous sang, regard, geste, lorsqu'ils n’ont plus de nom et ne se distinguent plus de nous, ce n’est qu’alors que parmi eux le lève le premier mot d’un vers. »
05/03/2019
via ombro rompiĝis
Pri aferoj fantaziaj
kaj amaso da mensogoj
kun kuraĝo kaj senhontaj
niaj ombroj nun babilas.
La magneta vento kaptas
iom post iom la vortojn
kaj per gaja samba-ritmoj
al la homoj ĝi proklamas.
Via ombro ĵus rompiĝis
kaj vi tion ne perceptis,
ĉar ĉiutage la ombroj
pri fantazioj babilas.
Arquillos januaro 2019
25/02/2019
sunas
Sunas de antaŭlonge sunas
ĉe la fora horizonto,
sed mi loĝas en angulo
kie ĉiam regas ombro.
Arquillos januaro 2019
24/02/2019
sur la blanka litotuko
Sur la blanka litotuko
mi trovis veluran kison;
ŝi ĝin lasis,
ekforirinte kun urĝo.
Estis frue,
kiam ankoraŭ la suno
duondormis,
kaj la malhelo... griziĝis
iĝante luma mateno.
Mi ploretis, sed tuj poste
mi ridetis kun kolero
kaj senbrue mi kriegis
rigardante la ĉielon,
kiu jam sin montris blua
kaj malaperis la lumon
de la radianta stelo.
"Ĉiopova, kara Dio!
tra la senlima universo
ŝi vagadas,
bonvolu, ŝi lasis kison
sur la litotuko blanka.
Ne malfermu la pordegon,
ĉar mi bezonas redoni
al ŝi la veluran kison,
kiun ŝi lasis kun urĝo
apud blanka kap-kuseno.”
Arquillos novembro 2018
23/02/2019
Paroli kun vi denove
Paroli kun vi denove
Paroli kun vi denove,
eble jam ne havas sencon,
ĉar vi estas nur memoro...
Se mi aŭdus vian voĉon,
tute certe mi ekkrius
petante vian revenon,
sed via voĉo mutiĝis,
kiel la tagoj mutiĝas,
kiel kandeloj fandiĝas,
kiel la viv’ finiĝas...
Arquillos marto 2018
31/12/2018
paroli kun vi denove
Paroli kun vi denove
Paroli kun vi denove,
eble jam ne havas sencon,
ĉar vi estas nur memoro...
Se mi aŭdus vian voĉon,
tute certe mi ekkrius
petante vian revenon,
sed via voĉo mutiĝis,
kiel la tagoj mutiĝas,
kiel kandeloj fandiĝas,
kiel la viv’ finiĝas...
Arquillos marto 2018