03/01/2020
malkovru la poemojn de tiu nova Esperanta poemisto Angel Arquillos Lopez
(tri poemaroj jam aperis (legu ilin !) , baldaŭ kvara , eĉ pli pli bona , aperos.)
Kiel niaj
Falinta branĉo ruladas
sur trotuaro larĝa,
malrapide, laŭkaprice de la vento
aŭ pro juna piedo...
kiu ĝin petole batadas.
Ĝi falis hazarde el arbo maljuna,
kiel niaj haroj blankaj,
kiel niaj fortoj lacaj,
kiel niaj malsukcesoj...
Malrapide ĝi ruladas
inter la pasantoj,
sed temas pri simpla branĉo
frakasita
aŭ simple deŝirita,
mi ne scias,
ĝi ruladas kaj baldaŭ
en iu ajn momento,
balaisto ĝin delevos
kaj en strat-rubujon...
tuj ĝin metos.
Arquillos junio 2017
Imprimer30/12/2019
maman
Ŝajnas ke ŝi min rigardas
kun tre mistera mieno,
ofertante per la vido
lokon ĉe l'vasta ĉielo
Sed la ĉielo distancas,
ĉar mi loĝas en la tero
kie regas la malĝojo
kaj eterniĝas la tempo.
Ŝajnas ke ŝi min konsolas
per ĉielaj karesoj
dum sekigas miajn larmojn
la brizo de milda vento.
Mi feliĉas dum la dormo
kaj ripozo de la menso,
kun flugiloj fantaziaj
traflugante l'universon.
Ŝajnas ke ŝi min rigardas,
kaj atendas kun sereno
nian renkonton ĉielan,
tiel estas mia sento.
Arquillos junio 2017
07/08/2019
ce qu'il y a dans un vrai vers
Ce n’est que lorsque les souvenirs deviennent en nous sang, regard, geste, lorsqu'ils n’ont plus de nom et ne se distinguent plus de nous, ce n’est qu’alors que parmi eux le lève le premier mot d’un vers. »
05/03/2019
via ombro rompiĝis
Pri aferoj fantaziaj
kaj amaso da mensogoj
kun kuraĝo kaj senhontaj
niaj ombroj nun babilas.
La magneta vento kaptas
iom post iom la vortojn
kaj per gaja samba-ritmoj
al la homoj ĝi proklamas.
Via ombro ĵus rompiĝis
kaj vi tion ne perceptis,
ĉar ĉiutage la ombroj
pri fantazioj babilas.
Arquillos januaro 2019
25/02/2019
sunas
Sunas de antaŭlonge sunas
ĉe la fora horizonto,
sed mi loĝas en angulo
kie ĉiam regas ombro.
Arquillos januaro 2019
24/02/2019
sur la blanka litotuko
Sur la blanka litotuko
mi trovis veluran kison;
ŝi ĝin lasis,
ekforirinte kun urĝo.
Estis frue,
kiam ankoraŭ la suno
duondormis,
kaj la malhelo... griziĝis
iĝante luma mateno.
Mi ploretis, sed tuj poste
mi ridetis kun kolero
kaj senbrue mi kriegis
rigardante la ĉielon,
kiu jam sin montris blua
kaj malaperis la lumon
de la radianta stelo.
"Ĉiopova, kara Dio!
tra la senlima universo
ŝi vagadas,
bonvolu, ŝi lasis kison
sur la litotuko blanka.
Ne malfermu la pordegon,
ĉar mi bezonas redoni
al ŝi la veluran kison,
kiun ŝi lasis kun urĝo
apud blanka kap-kuseno.”
Arquillos novembro 2018
23/02/2019
Paroli kun vi denove
Paroli kun vi denove
Paroli kun vi denove,
eble jam ne havas sencon,
ĉar vi estas nur memoro...
Se mi aŭdus vian voĉon,
tute certe mi ekkrius
petante vian revenon,
sed via voĉo mutiĝis,
kiel la tagoj mutiĝas,
kiel kandeloj fandiĝas,
kiel la viv’ finiĝas...
Arquillos marto 2018
31/12/2018
paroli kun vi denove
Paroli kun vi denove
Paroli kun vi denove,
eble jam ne havas sencon,
ĉar vi estas nur memoro...
Se mi aŭdus vian voĉon,
tute certe mi ekkrius
petante vian revenon,
sed via voĉo mutiĝis,
kiel la tagoj mutiĝas,
kiel kandeloj fandiĝas,
kiel la viv’ finiĝas...
Arquillos marto 2018
20/11/2018
No delatadme
No buscadme
Si estoy perdido,
¡dejadme!,
¡callad!,
que nadie lo sepa,
tan solo mi amor
lo sabe
y mi amiga la tristeza.
Mis lagrimas
se han secado,
mi corazon solitario
no se queja ;
soy feliz
oculto
en la espesa niebla.
Estoy muy cerca
del cielo ;
por favor,
no delatadme.
21/10/2018
lo mismo que las bestias y las flores
poème à apprendre par coeur : il est excellent, harmonieux, et important.
Sobre la vida y la muerte
Por un capricho extraño de la vida
del vientre de una madre procedemos
y en un mundo voluble (=versatile) nos perdemos
tratando de encontrar una salida
El tránsito es igual que una caída
al negro lodazal (=bourbier) que nadie vemos.
Llegando a cierta edad todos caemos
cumpliendo así la regla establecida.
Nacemos y morimos lentamente,
lo mismo que las bestias y las flores,
vadeando (=passer à gué) poco a poco la corriente.
Algunos, soportando sinsabores (=désagréments),
y pocos disfrutando alegremente,
pues nadie vive inmune a los dolores.
Angel Arquillos Lopez