kie la profundo grandas (02/08/2020)
La granda lago
Kun granda timo mi naĝas
sur tre vasta blua lago,
malgraŭ ke min ja timigas...
la mistera profundaĵo
kaj la malhela vespero
kaj la konstanta soleco
kaj via longa silento
pro mia nova fiasko.
Mi naĝas dum ĉe la bordo
atendas mia ĉagreno
prizorgante la vestaĵojn
makulitajn de malbono.
Mi naĝas, ĉar la mensogo
per ĝiaj faŭkoj venenaj
kontraŭ mi la tutan tagon
ridetante faras mokon.
Mi naĝas nun kun la kalmo
kun granda tim', sed kun zorgo
ĉar mi timas la mallumon
kaj la glacian malvarmon.
Kia granda timo, Dio
naĝi sola sur la lago,
kie la profundo grandas
kaj eterniĝas la grando.
(ankaŭ tiu profunda poemo de Angel Arquillos Lopez indas estis parkerigita !)
Imprimer