bon, c'est un peu ingrat à écouter, mais ça en vaut la peine

*

il y aurait plein de propos à commenter (et bien sûr l'analyse sur ce qui s'est passé en Cote d'Ivoire est absolument IN-CON-TOUR-NABLE ! )
J'ai remarqué par exemple à la 42è minute "... qui pousserait Besancenot au centre-gauche
- il y est déjà !"
en effet, très juste ! j'en suis persuadé.

*

Tanya d'Anatoly Efros

*

lien à la vidéo :
Tanya1974Anatoly_Efros_1 par Jacqueline

un film interessant surtout car on y voit quelle était la vie en Union Soviétique à l'époque (remarquez, en France aussi dan sles années 60), vachement plus libre décontractée et conviviale que dans la sinistre France actuelle. (vous avez rien remarqué ?)

*

les combinaisons spatiales

Quand on compare comment dans  les romans films et BD de Science-Fiction des années 60 on  imaginait le monde du futur avec ce qui est vraiment, on s'aperçoit que  rien ne s'est réalisé comme ils l'imaginaient !
sauf pour une chose :
Dans les films, BD, etc, d'Anticipation, on montre les hommes et les femmes de l'avenir tous habillés dans des combinaisons, moulantes, austères, fonctionnelles, identiques pour tous le monde (et pour les deux sexes)

 ces fameuses combinaisons unisexes :

• collant aux formes du corps

• gommant et annihilant totalement toute notion d’esthétique, de beauté, de gaîté, de personnalité, ou de fantaisie (et également toute différenciation sexuelle)

triste, fonctionnel à fond, et QUE fonctionnel, austère uniforme, refusant toute idée de plaisir d’être habillé, et toute personnalité

 

Eh bien ça, ça s'est réalisé par contre! Bien sûr, une combinaison tout d'une pièce ça n'est, en fait, pas du tout pratique ni fonctionel, aussi on l'a fait en DEUX pièces : jean's de couleur noir moulant et de marque commerciale ostentatoire US, et tee-shirt également de marque ostentatoire et de couleur noir moulant, identiques (et obligatoire) pour tout le monde, mais pour le reste c'est tout à fait ça, et tout aussi dépersonnalisant  et sinistre.

the custom of drinking tea at doorsteps - la kutimo trinki teon sur pordoŝtupoj

"My castle has been demolished"

Hacer Foggo,

Buldozing roma settlement in Turkey for lŭxury investements 07/12/2009 - When the last house in Sulukule was bulldozed on 12 November, Gülsüm Bitirmiş, born in 1956, was crying out after her house, where she was born and raised, after her memories and her childhood: “my castle has been demolished”. Meanwhile, the officials of Fatih Municipality had already set off with their truck, loaded with her belongings, which would be put in the storage of the municipality. Later that week, the preparations for the construction of lŭxurious housings in Sulukule started.

The investor landlord, who would settle in the lŭurious housing with an underground parking garage to be built in, where Gülsüm Bitirmiş’s house used to be, probably supports “the expansion of Roma people out of Sulukule”. Likewise, the new owners of the shopping center to be built in where Asım Hallaç’s grocery store used to be before it was bulldozed, probably heaved a sigh of relief when this last Roma resident was displaced out of Sulukule.

Yet, Mr. Bayraktar, the president of Mass Housing Administration, had made promises for the realization of the alternative project and for the relocation of Roma people back to Sulukule. Bayraktar did not keep his promise and worse still, he made some remarks such as “the concern of Sulukule people is not housing”, “We created new rentable areas with the demolitions of gecekondus”. All of the houses in Sulukule, known as the second Roma settlement on earth, were bulldozed and turned into an empty space thanks to the cooperation of public authorities, which, all in all, ignored the human factor. Thousand years old Roma history has been destroyed.

"The patter of tiny feet"

After that Sulukule was turned into an empty land, it is not only the investors, who heaved a sigh of relief. Legitimized with discourses about “urban customs”, “urban culture”, “blighted area” and with that “a modern and "healthy" urban life is necessity”, “The laundry should not be hang out in the streets”, “people should not sit out at the doorsteps”, “people should not make music in the streets, weddings should not take place in the streets”, the demolitions in Roma neighborhoods – 300 houses in Sulukule, 240 in Küçükbakkalköy and 40 in Yahya Kemal Neighborhood- also comforted some “democrat” literate people, who are in love with Istanbul and lovesick for gated communities.

While the city is being rebuilt in line with their tastes and preferences, everything in the neighborhoods, where Roma people and urban poor used to live for years, was razed down by the bulldozers: the patter of tiny feet, the custom of drinking tea at doorsteps, tea houses and everything.


Là aussi il y a comme une différence de valeurs .....
vous avez dit "valeur" ?

 

TRADUKO EN ESPERANTO :

jen:
"Mia kastelo detruitas"
Hacer Foggo
Buldozi romaan setlejon en Turkio por luksaj investaĵoj
7/12/2009
Kiam la plejlasta domo de Sukule estis buldozita la 12-an de novembro, Gülsüm Bitirmis, naskiĝinta en 1956, elploris sian domon, kie ŝi estis naskata kaj edukata, elploris siajn memorojn kaj sian infaneccon: "mia kastelo detruitas". Dumtempe funkciuloj de la la komunumo Fatih jam estis foririntaj kun sia kamiono ŝarĝita de ŝiaj posedaĵoj, metotaj en la komunuma tenejo. Iom poste en la sama semajno preparoj por konstruado de luksaj apartamentoj en Sulukule komencis.
La investinta posedulo, kiu estis loĝonta tiun luksan apartamentaron kun subtera parkumejo konstuonta tie, kie la domo de Gülsüm Bitirmis estis, probable sutenas la "disvastigon de romaaj homoj ekster Sulukulen". Simile la ovaj posedantoj de la "shopping center" (butika centro) konstruota tie, kie la manĝaĵbutiko de Asım Hallaç estadis antaŭ ĝi estis buldozata, probable eligis spiron de senpezigo, kiam tiu lasta romaa loĝanto estis forpuŝita el Sulukule.
Tamen S-ro Bayraktar, la prezidanto de la "Administrejo pri Amasloĝado", estis faranta promesojn pri estiĝo de alternativa projakto and relokado de l'romaaj homoj returne en Sulukule. Batraktar ne plenumis sian promeson, kaj eĉ pli malbone li eligis tiajn rimarkojn kiaj "la zorgo de la homoj en Sulukule ne estas loĝado", ni kreis nun profitgajn terenojn pro la malkontruado de tiu domaĉurbo". Ĉiuj la domoj en Sulukule, konata kiel la dua plej granda romaa setlejo en la mondo, estis buldozataj per skrapmaŝinoj kaj tranformitaj al malplena spaco, danke al la kunlaboro de l'publikaj instancoj, kiuj preteratentis la homan faktoron. Romaan historion maljuna de mil jaroj estas neniigita.
"La klaketado de piedetoj"
Post kiam Sulukule iĝis malplenan terenon, ne nur la investistoj eligis spiron de senpezigo. Pravigita de frazoj pri "urbaj kutimoj" "urba kulturo" "kadukiĝanta kvartalo" kaj pri ke moderna kaj "sana" urba vivo estas necesa, "lavitaĵoj devus ne pendi en la stratoj", homoj devus ne sidi sur la domperonoj", "homoj devus ne muziki surstrate", "edziĝfestoj devus ne okazi en la stratoj", la malkonstruoj en romaaj kvartaloj - 300 domoj en Sulukule, 240 en Küçükbakkalköy kaj 40 en Yahya Kemal - igis senti sin pli komfortaj kelkaj "demokrataj", kleremaj homoj, kiuj sentas amon al Istambulo kaj fervoron por fermitaj setlejoj.
En la daŭro kiam la urbo estas rekonstruata kongrue kun iliaj gustoj kaj plaĉoj, ĉio en la kvartaloj, kie romaaj homoj kaj enurbaj malriĉuloj vivadis dum jaroj, estas forskrapigitaj de buldozoj : la klaketadon de piedetoj, la kutimo trinki teon sur porŝtupoj, teodomojn kaj ĉion.

Katoj kaj humanismo

oui, il serait souhaitable que les humains prennent
modèle sur les chats et s'imprègnent de leur esprit
insoumis ce serait le seul espoir pour la civilisation

---

ŝajnas, ke mia kato eble iĝos korinklinema; iom post iom, oni paciencu, kiel pri ĉiuj „homaj“, liberaj, personaj transformoj, aferoj respektendecaj. Ĝis nun li estis tiel, kiel oni ĝenerale prezentas katojn : egoista, memstarema, voluptema korpe, sed tute ne „pneŭmatika“ (kiel dirus Vladimir Jankeleviĉ). Li havis la egoismon de juneco. Sed estas kiel ĉe ĉiuj : kun maljuniĝo emocia maturiĝo okaziĝas; jes, kondiĉe ke oni konservintu sian infankoron, nepre - se ne, neniam oni estos alio ol pli kaj pli etecan pupon ! - aĝinĝanta oni iĝas pli profunde sentema, kaj aliaj aĵoj. Do li eble finfariĝos “malsovaĝigita”, kiel la vulpo (en la hindia « लोमड़ी ») - छोटे राजकुमार को लोमड़ी ने कहा- „la vulpo al la Eta Princo diris“; Eble iam "li" (la « » ne ĉar li estas kato, sed ĉar li estas eksvirigita !) estos tiel korinklina kiel estis „Poupounette“, mia kompatinda maljuna estulino. Kiu estis tiom amema, dum restante tamen, kompreneble, egale memstarema, obsede, nepre, viscere liberema, kiel estas tiom ece katoj. Jes, dezirindas ke la homoj estus tiel, kiel la katoj, ili endus preni modelon laŭ ili ; estus bone por la civilizo, ĉu ne ? La nuna totalisma, Pruseca, « politically-correct »-eca diktaturo de nunaj modernaj sufokaj, « Orwellaj », Aldous-Hŭxley-aj, socioj disfalintus, kaj estus ankoraŭ esper’ pri savi la Civilizecon kaj la homajn valorojn. Jes, endus, ke ĉiuj la homoj en niaj socioj ekfaradus ian « pasivan rezistadon », malsubmetiĝon, ne frontan kontraŭstaradon, jam tio ne plu havus ŝancon, sed postkulise, surdumadante, stultŝajnumante, per ĉiaj forkuroj, neobeon, senvalidigon de tiu aroganta memkontenta malvarmega diktaturo. Sed ne estas.

Tiomlonge, ke la fondaĵo Bardot ne estos je la povo, oni ankoraŭ havos, iom, la rajton havi katojn ! Jam nun oni faras al ili tion, kion oni baldaŭ faros ankaŭ al la homoj. Poste, ne plu estos iu ajn espero.

Tiomlonge, ke estos katoj, estos espero ; poste estos finita, la homaro povos morti.