Archives > 2010-09

  (pour les français: voici comment en 40 il parle de l'invasion de la France) Vi certe konas Kalman KALOCSAY, jen unu el liaj plej belaj kaj eternaj poemoj   :     En solo                      Ĉ u en ĉambro, dum vespersilento, A ŭ eĉ en la tumulto de l’popol’, Subite ne atakis vin la sento, Ke estas vi en sol’, en surda sol’ ? Ke via kor’, turmente pro senpovo Frapadas sur la ŝ ton’ de via sin’ Kiel sub tero, post la katastrofo, Ministoj en la enfalinta min’ ? Kormilionoj...